به گزارش روابط عمومی پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان- بندرعباس، یادداشت علمی مهندس غلامعلی اکبرزاده در ارتباط با "راهکارهای کاهش اثرات ناشی از فعالیتهای پرورش میگو بر آبهای ساحلی" آمده است: امروزه عوارض زيست محيطي ناشي از توسعه بي رويه مزارع پرورش ميگو در سطح جهاني موجب آلودگي اكوسيستم‌هاي ساحلي شده و شدت اين آلودگي به حدي است كه سلامت و بهداشت محيط پرورش ميگو را نيز تحت شعاع قرار داده وتوسعه بیش از حد آن در جوار اكوسيستم‌هاي ساحلي منجر به صدمات زيست محيطي فراوان در برخی از کشورها شده است. در این بررسی کیفیت آب های ورودی و پساب های خروجی سایت های پرورش‌میگوی تیاب شمالی و جنوبی واقع درشهرستان میناب استان هرمزگان طی یک دوره پرورش ش ش ماهه ازخرداد تا آبان سال 1397 مورد ارزیابی قرارگرفت.

نتایج تحقیق نشان داد که کیفیت آب در ایستگاههای مربوط به پساب های خروجی بطور معنی داری از شرایط نامطلوبی نسبت به آب های ورودی برخوردار بوده است. وضعیت تغذیه گرایی در پساب های خروجی درسطح بسیاربالا (یوتروف)،کیفیت آب بد و میزان خطرشکوفایی بسیار بالابوده است. براساس شاخص کلروفیل a ، کیفیت آب در پساب های خروجی از نظر شرایط تروفیک و وضعیت آلودگی در سطح یوتروف - بد ودر آب های ورودی درسطح مزوتروف بالا – ضعیف قرارگرفت. درپساب های خروجی براساس شاخص BOD وضعیت آلودگی درسطح شدید و آب های ورودی درسطح پاک تا نسبتا پاک بوده است. براساس شاخص زیستی شانون وینر کیفیت آب در پساب های خروجی از نظر آلودگی با مواد آلی درسطح بسیارزیادوبر اساس شاخص پالمر، احتمال آلودگی آب درسطح بالا تشخیص داده شد. بررسی جنس های شکوفاشده نشان داد که علاوه بر پدیده رخداد شکوفایی جلبکی توسط جنس فورمیدیوم، جنس های اوسیلاتوریا و ژیمنودینیوم نیز دربرخی از ماهها از شکوفایی نسبتا شدیدی برخوردار بوده اند.

 همچنین نتایج نشان داد که در حال حاضر فعالیت های پرورش میگو در منطقه مورد مطالعه سبب  شده که حجم عظیمی از پساب های بدون تصفیه با مقادیر زیادی از آلاینده های معدنی و آلی وارد آب های پذیرنده (خور تیاب) گردد. در حال حاضر برخی از پارامترهای کیفیت آب در پساب ها مانند شوری، مواد معلق و فسفات بیشتر از مقدار مجاز ارایه شده توسط برخی ازاستانداردهای ملی کیفیت آب جهت ورود به آب های پذیرنده بوده است.تعریف استاندارد‌های زیست محیطی لازم برای پساب های خروجی جهت ورود به آب های ساحلی، استفاده از روش هایتصفیه فیزیکی مانند ساخت حوضچه های رسوب گیر و ایجاد یک سیستم تصفیه بیولوژیکی پساب ها درکنار مجتمع های پرورش میگو می تواند باعث کاهش غلظت آلاینده ها واثرات زیست محیطی ناشی ورود پساب های مربوط به فعالیت های آبزی پروری براکوسیستم های ساحلی مجاور مجتمع های پرورش میگوگردد .

عدم کنترل و تصفیه پساب های ناشی از فعالیت های آبزی پروری جهت ورود به آب های ساحلی می تواند منجر به بروز رویدادهای چون پدیده شکوفایی جلبکی، از بین رفتن زیستگاههای آبزیان نواحی ساحلی و صدمات جبران ناپذیری بر صنعت پرورش میگواز طریق احتمال شیوع بیماری های ویروسی و باکتریای و مرگ و میرمیگوهای پرورشی در اثر احتمال وقوع رخداد شکوفایی جلبکی در مزارع پرورش میگو گردد.