بر اساس اطلاعات دریافتی در تاریخ 1399/3/26، تلفات حدود 200 کیلو تک شاخ ماهی در گستره ای به طول 55 کیلومتراز ساحل منطقه مسن تا خلیج دیرستان در بخش جنوبی جزیره قشم مشاهده گردید. پراکنش لاشه های تلفات به صورت یک دست نبوده است، در مجموع همه لاشه ها متعلق به گونه تک شاخ ماهی بوده که بصورت لکه ای در طول ساحل مشاهده شدند. بدنبال دریافت این خبر، گروه کارشناسی در پژوهشکده تشکیل شد و اقدام به تحلیل تصاویر و فیلم‌های دریافتی و مصاحبه‌های تلفنی نمود و با دریافت نمونه فریز شده ماهیان، اقدام به زیست سنجی و کالبدگشایی گردید. در بررسی کالبدگشایی، بدلیل کوچک بودن لاشه ها و گرمای هوا ، محتویات احشا داخلی اتولیز شده و قابل شناسایی نبودند. بررسی تصاویر دریافتی و زیست سنجی نمونه های تلف شده مشخص کرد که این ماهیان دارای اندازه کوچک بوده و بطور متوسط دارای طول3/1 ± 3/11 سانتی متر و وزن 5/9 ± 5/25 گرم بودند. به منظور شناسایی گونه ای، نمونه های دریافتی در آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان مورد شناسایی دقیق و علمی قرار گرفت و مشخص گردید گونه های تلف شده با نام علمی تک‌شاخ ماهی مشبک Stephanolepis diaspros F.B. می‌باشد. این‌گونه متعلق به خانواده تک خارماهیان (Monacanthidae) و راسته (Tetraodontiformes) است. نظر به اینکه این ماهی در سبد صید صیادان سنتی، زینتی و حتی تجاری قرار ندارد، و فعالیت هایی برای بهره برداری از این نوع ماهی در جنوب قشم گزارش نشده است، احتمالا نمی توان فرض صید را قوی دانست. از طرفی این گونه رفتار گله ای قوی ندارد و عمدتا در بسترهای سنگی زیست می کند، از این رو تجمع لاشه های یک دست (ماهیان معمول در صید ضمنی در کنار این لاشه ها دیده نشدند) و پراکنده بودن در ساحل- به طول 55 کیلومتر- نیز فرض صید ضمنی بودن را رد می کند. از سوی دیگر در روزهای رخداد مرگ ماهیان تک شاخ ، هیچ گونه گزارشی از آلودگی و پدیده کشند قرمز مشاهده نشده است و علاوه بر آن عموما آلودگی ها و کشند قرمز انتخابی عمل نمی کنند. لذا احتمال تاثیر پدیده کشند قرمز بر تلف شدن ماهیان تک شاخ پایین می باشد. هرچند که محتویات معده این لاشه ها قابل شناسایی نبود، اما عموما تغذیه برای این ماهیان یک رفتار انتخابی است و ممکن است عامل تغذیه ای در مرگ این ماهیان موثر باشد. همچنین همزمانی پدیده مرگ و میر با حداکثر کشند با توجه به پدیده خسوف و اوج تغییرات جزر و مدی- ممکن است، فاکتورهایی مانند اکسیژن محلول در آب در سطح غیر قابل تحمل برای این گونه کاهش یافته و موجب مرگ دست جمعی این ماهیان گردد.